“Sind’a mmè vattain”

oesais-2

 

 

Ai te vaich mattain e sair, vestaut’ comm’a na c’zzail,
t’ tengh semp dann’anz’ all’ecchie mij.
Mic sacc’ comm’hai fatt, ad acchiarm jind’a stu’nguacchie,
sacc’ sul ca mò ssò fatt mij.
Ritornello:
Non t’si faccenne chiù acchià, sijnd’a mmè vattain addò uè!
Prauv’a sparesch’ dda me, sijnde a mmè vattain c’ciù uè!
Ogn’e’ttand te pigghie male, e te la vien a scontà c’mai,
e c’ se la pigghie n’gule sò semp’ji.
Ci’u aveva disce a mai ca ji aveva stà c’ tte
(ma) c’ continue acc’ssì te daic’addji.
Ritornello